“စာဂ” စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းသည္ဆုိသည္မွာ ဒါနအမႈကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါနကုသုိလ္ျပဳလုပ္ရာတြင္ ေစတနာဒါန ၀တၳဳဒါနဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါသည္။ ဆြမ္းသကၤန္းစေသာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားသည္ ၀တၳဳဒါနျဖစ္၏။ ထုိ၀တၳဳမ်ားကုိ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းေနေသာအခါ မိမိ၏စိတ္သႏၱာန္၌ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေစတနာသည္ ေစတနာဒါနျဖစ္ပါသည္။
မိမိလွဴဒါန္းေသာ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကံက အက်ိဳးေပးေသာအခါ မိမိစိတ္သႏၱာန္၌ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေစတနာဒါနအားေလ်ာ္စြာ အက်ိဳးေက်းဇူးခံစားရပါသည္။ ဆြမ္းစေသာ လွဴဖြယ္မ်ားႏွင့္ ရဟန္းသံဃာစေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အလွဴဒါနကုိ ေစတနာထက္သန္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လွဴဒါန္းမႈျပဳလုပ္ေသာအခါ ပစၥည္း၀တၳဳမြန္ျမတ္ေလ စိတ္ေစတနာမြန္ျမတ္ေအာင္ ထားႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဥပမာ- သာမန္႐ုိး႐ုိးဆြမ္းလွဴေသာအခါႏွင့္ အထူးတလည္ စီမံခ်က္ျပဳတ္၍ ဆြမ္းလွဴေသာအခါ ႏွစ္မ်ိဳးတုိ႔တြင္ ႐ုိး႐ုိးသူမ်ားစီမံေပးေသာဆြမ္းကုိ အာ႐ံုျပဳရေသာေစတနာသည္ ကုိယ္တုိင္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး လွဴဒါန္းရေသာ ေစတနာေလာက္ ထက္သန္ျခင္း မရွိလွေပ။
ထုိ႔ျပင္ ပစၥည္းနည္းနည္းကုိလွဴရန္ႏွင့္ ပစၥည္းမ်ားစြာျဖင့္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာလွဴရန္ အားထုတ္ရာ၌လည္း အားထုတ္မႈလံုးလခ်င္း မတူသကဲ့သုိ႔ ေစတနာျဖစ္မႈလည္း မတူညီႏုိင္ပါ။ နည္းနည္းလွဴရန္ အားထုတ္ေသာအခါ တစ္ခဏမွ်သာ အားထုတ္ရေသာေၾကာင့္ မလွဴမီပစၥည္း၀တၳဳမ်ားကုိ စုေဆာင္းစဥ္၌ျဖစ္ေသာ ပုဗၺေစတနာ၊ လွဴဒါန္းေနေသာအခါ၌ျဖစ္ေသာ မုဥၥေစတနာ၊ လွဴဒါန္းၿပီးေနာက္ မိမိအလွဴကုိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ေသာ အပရေစတနာတုိ႔သည္ တခဏမွ်သာ ျဖစ္ရပါသည္။ မ်ားမ်ားလွဴရန္ အားထုတ္ေသာအခါ အလွဴ၀တၳဳ မ်ားသေလာက္ အခ်ိန္ၾကာေအာင္ အားထုတ္ရေသာေၾကာင့္ ေစတနာျဖစ္မႈကလည္း အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အႀကီးအက်ယ္လွဴဒါန္းေနပါေသာ္လည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာမျဖစ္ဘဲ လွဴဒါန္းသူမ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။ ထုိသုိ႔ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ လွဴဖြယ္၀တၳဳမ်ား၍ ေစတနာျဖစ္မႈ မ်ားမည္ဟု မဆုိႏုိင္ပါ။ အခ်ိဳ႕ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ေစတနာျဖစ္ေနစဥ္ လွဴရေသာေၾကာင့္ လွဴဖြယ္၀တၳဳနည္းေသာ္လည္း ေစတနာျဖစ္မႈမ်ားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းရွိပါသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ ေစတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေပးလွဴေသာ စြန္႔ႀကဲမႈကုိ စာဂဟုေခၚႏုိင္ေသာ္လည္း စင္ၾကယ္ေသာစိတ္၊ တြန္႔တုိမႈမရွိေသာစိတ္၊ လွဴဒါန္းေပးကမ္းမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲေသာသူကုိသာလွ်င္ စာဂနဲ႔ျပည့္စံုေသာ “လူေကာင္း”ဟု ေခၚဆုိႏုိင္ပါသည္။
စာဂနဲ႔ျပည့္စံုေသာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္သည္ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းရာ၌လည္း မိမိေပးကမ္းမည့္ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ကုိ ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းတက္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးမ်ားစြာ ရရွိပါသည္။ ေရြးခ်ယ္တတ္ပံုမွာ မိမိလွဴမည့္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္ သီလ သမာဓိ ပညာရွိမရွိကုိၾကည့္ၿပီး လွဴဒါန္းေပးကမ္းပါသည္။ ထုိ႔အတူ သံဃာကုိ လွဴဒါန္းလွ်င္လည္း ပုဂၢိဳလ္စြဲ ဂုိဏ္းစြဲမထားဘဲ သံဃိကဒါနျဖစ္ေအာင္ လွဴဒါန္းပါသည္။ ထုိသုိ႔လွဴဒါန္းမွသာလွ်င္ အက်ိဳးပုိ၍ မ်ားမည္ဟု သိရွိပါသည္။
လွဴဒါန္းေပးကမ္းေသာပုဂၢိဳလ္သည္ သီလ သမာဓိ ပညာႀကီးမားေသာ ရဟန္းရွင္လူတုိ႔ကုိ လွဴဒါန္းလွ်င္ ပုိ၍အက်ိဳးမ်ားေပသည္။ သီလ သမာဓိ ပညာနည္းေသာ ရဟန္းရွင္လူတုိ႔ကုိ လွဴဒါန္းလွ်င္ အက်ိဳးရရွိမႈ နည္းပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ အက်ိဳးမ်ားမႈ အက်ိဳးနည္းမႈတုိ႔နဲ႔ ပတ္သတ္၍ ေပတ၀တၳဳပါဠိေတာ္၌ “အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္ လယ္ယာနဲ႔တူ၏။ အလွဴရွင္တုိ႔သည္ လယ္ယာလုပ္သူနဲ႔တူ၏။ လွဴဖြယ္၀တၳဳမ်ားသည္ မ်ိဳးေစ့နဲ႔တူ၏။ ေနာင္သံသရာ၌ ရရွိမည့္အက်ိဳးတရားတုိ႔သည္ မ်ိဳးေစ့မွအပင္ေပၚက္၍ အသီးသီးျခင္းနဲ႔တူ၏”ဟု ဥပမာျဖင့္ ျပဆုိထားပါသည္။
၁။ လယ္ယာေျမေကာင္း မေကာင္းလုိက္၍ အသီးအပင္ကြာျခားသကဲ့သုိ႔ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ သီလရွိမရွိလုိက္၍ အက်ိဳးေပး ကြာျခားႏုိင္ပါသည္။
၂။ မ်ိဳးေစ့ေအာင္ မေအာင္လုိက္၍ အသီးအပင္ကြာျခားသကဲ့သုိ႔ တရားသျဖင့္ရေသာပစၥည္း ဟုတ္မဟုတ္ႏွင့္ အနည္းအမ်ားေပၚမူတည္၍ အက်ိဳးေပးကြာျခားႏုိင္ပါသည္။
၃။ လယ္ယာလုပ္သူက နားလည္မလည္၊ လံုးလ၀ီရိယ ရွိမရွိလုိက္၍ အသီးအပင္ကြာျခားသကဲ့သုိ႔ အလွဴရွင္က ယံုၾကည္ျခင္း သဒၶါတရား အျပည့္အ၀ရွိၿပီး အားတက္သေရာႏွင့္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္မႈ မုဥၥေစတနာ ျဖစ္မျဖစ္ေပၚမူတည္၍ အက်ိဳးေပးကြာျခားႏုိင္ပါသည္။
၄။ မစုိက္ပ်ိဳးမီ မ်ိဳးေစ့တုိ႔ကုိ ျပဳျပင္ျခင္းရွိမရွိလုိက္၍ အသီးအပင္ ကြာျခားသကဲ့သုိ႔ မိမိပုဗၺေစတနာ ထက္သန္ေအာင္ ျပဳမျပဳေပၚမူတည္၍ အက်ိဳးေပးကြာျခားႏုိင္ပါသည္။
၅။ မ်ိဳးေစ့စုိက္ပ်ိဳးၿပီးေနာက္ ေရေလာင္းျခင္း၊ ေပါင္းသင္းျခင္းစသည္တုိ႔ ျပဳမျပဳေပၚမူတည္၍ အသီးအပင္ကြာျခားသကဲ့သုိ႔ လွဴဒါန္းၿပီးေနာက္ မိမိျပဳေသာကုသုိလ္ကုိ ထပ္မံ၍ သတိရမႈ ၀မ္းေျမာက္မႈဟူေသာ အပရေစတနာ ျဖစ္မႈမျဖစ္မႈေပၚမူတည္၍ အက်ိဳးေပးကြာျခားႏုိင္ပါသည္။
၆။ မ်ိဳးေစ့စုိက္ပ်ိဳးၿပီးေနာက္ ေဒါသထြက္ၿပီး အပင္မ်ားကုိ ဖ်က္ဆီးလုိက္သကဲ့သုိ႔ လွဴဒါန္းၿပီးေနာက္ “ငါလွဴမိတာ ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္သည္”ဟု စိတ္ပ်က္မႈျဖစ္လွ်င္ ေစတနာပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ မိမိလွဴခဲ့ေသာ အလွဴဒါနသည္ အက်ိဳးမရဘဲ ပ်က္စီးဖြယ္ရွိပါသည္။
၇။ မ်ိဳးေစ့စုိက္ေသာအခါ စုိက္ပ်ိဳးသင့္ေသာအခ်ိန္ စုိက္မွသာလွ်င္ အသီးအပင္ဖြံ႕ၿဖိဳးသကဲ့သုိ႔ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္လုိအပ္ေသာ အရာ၀တၳဳကုိ လွဴတက္မွသာလွ်င္ အက်ိဳးမ်ားစြာ ရဖြယ္ရွိပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ စာဂမႈကုိျပဳေသာသူသည္ အထက္ပါအခ်က္တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္စံုေအာင္ လွဴဒါန္းတတ္ရန္ လုိပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ လွဴဒါန္းရာ၌ ပုဂၢလိကဒါနအျဖစ္ မလွဴဒါန္းဘဲ သံဃိကဒါနျဖစ္ေအာင္ လွဴဒါန္းတတ္ရန္လည္း လုိပါသည္။ သုိ႔မွသာလွ်င္ စာဂနဲ႔ျပည့္စံုေသာ “လူေကာင္း”တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သံဃိကဒါနဆုိသည္မွာ မည္သုိ႔မည္ပံု လွဴဒါန္းရသနည္းဟု မသိေသးေသာသူမ်ားအတြက္ သံဃိကဒါနျဖစ္ေအာင္ လွဴပံုလွဴနည္းကုိ အနည္းငယ္ ေရးသားတင္ျပေပးပါမည္။
ဆက္လက္ေရးသား တင္ျပေပးပါမည္။
0 comments:
Post a Comment