သီလ၏ အဓိပၸါယ္

သီလဆုိသည္မွာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ကုိ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းမႈမရွိေစဘဲ ႏူ႕ညံ့သိမ္ေမြ႕ေအာင္ ေကာင္းစြာထားတတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိ အဆင့္ဆင့္တုိးပြားေအာင္ ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္တတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သီလဟု ေခၚဆုိပါသည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ သီသ-ဦးေခါင္းဟူေသာ စကားမွ ဆင္းသက္ေရြ႕ေလ်ာလာ၍ သီသမွသီလဟု ေျပာင္းလဲ လာခဲ့သည္။ သတၱ၀ါမ်ား ဦးေခါင္းျပတ္သြားလွ်င္ တစ္ကုိယ္လံုးပ်က္စီးသြားသကဲ့သုိ႔ လူတစ္ေယာက္မွာ သီလတရားပ်က္စီးသြားလွ်င္လည္းေကာင္း၊ သီလတရားမရွိလွ်င္လည္းေကာင္း ကုသုိလ္ဟူသမွ် မရရွိႏုိင္ေတာ့၍ အလံုးစံုပ်က္စီးသြားေတာ့သည္ဟု ဆုိလုိပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေလာက၌ အပူေအးၿငိမ္းျခင္းကုိ “သီတလ”ဟု ေခၚၾက၏။ ထုိ“သီတလ”မွ အလယ္အကၡရာ (တ၀မ္းပူ)ျဖဳတ္၍ သီလဟု ေခၚၾကပါသည္။ သတၱ၀ါ တုိ႔၏ သႏၱာန္၌ ကိေလသာအပူဟူသမွ်တုိ႔ကုိ ၿငိမ္းေအးေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ သီလဟု ေခၚဆုိျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ထုိ႔ျပင္ သီလဆုိသည္မွာ ေကာင္းေသာအက်င့္ဟု ဆုိလုိပါသည္။ ေကာင္းေသာအက်င့္ဆုိသည္မွာလည္း.....

၁။ မိမိ၏စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာထားရွိျခင္း။
၂။ မိမိလုပ္ေသာအလုပ္သည္ ေကာင္းေသာအလုပ္သာျဖစ္ျခင္းဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါသည္။

မိမိ၏စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာထားရွိျခင္း

မိမိ၏စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာထားရွိျခင္းဆုိသည္မွာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ကုိ ဖ႐ုိဖရဲမရွိေစရန္ ထိန္းသိမ္းျခင္းကုိ ဆုိလုိပါသည္။ သီလမေစာင့္ထိန္းေသာသူ၏ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔သည္ အထိန္းမရွိေသာခ်ည္းကဲ့သုိ႔ ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ သီလေစာင့္ထိန္းထားမွသာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ကုိ ဖ႐ုိဖရဲမျဖစ္ေအာင္ ထိန္းႏုိင္ပါလိမ့္မည္။

စိတ္ေနစိတ္ထား ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းသူ တစ္ေယာက္သည္ သီလေစာင့္ထိန္းထားပါက အျခားေသာသူမ်ား သည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လာေရာက္ေျပာဆုိ ရန္စပါေသာ္လည္း သီလေစာင့္ထိန္းထားေသာေၾကာင့္ အတုန္႔အျပန္လက္စားေခ်လုိေသာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနကံမႈ ေသာင္းက်န္းးမႈမ်ားမျဖစ္ေအာင္ ေကာင္းစြာ ထိန္းႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ထုိသုိ႔မဟုတ္ဘဲ သီလေဆာက္တည္မထားပါက ထုိသူ၏ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔သည္ တားမရဆီးမရျဖစ္ၿပီး ဖ႐ုိဖရဲ ေသာင္းက်န္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္မည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ေပသည္။

မိမိအလုပ္သည္ ေကာင္းေသာအလုပ္ျဖစ္ျခင္း

ကုသုိလ္တရားမွန္သမွ်သည္ သီလနဲ႔မကင္းေသာေၾကာင့္ သီလရွိေသာသူသည္သာလွ်င္ ေကာင္းေသာကုသိုလ္ အလုပ္တုိ႔ကုိ လုပ္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သီလသည္ ကုသုိလ္တရားတုိ႔၏ မူလအေၾကာင္းရင္းျဖစ္၍ သီလကုိအေျခခံၿပီး ေကာင္းေသာအလုပ္တုိ႔ကုိ လုပ္ၾကရပါသည္။ သီလမရွိေသာသူသည္ ေကာင္းေသာအလုပ္တုိ႔ကုိ လုပ္ျဖစ္ပါေသာ္လည္း ထုိလုပ္ေသာေကာင္းမႈကုသုိလ္တုိ႔သည္ သီလရွိၿပီးလုပ္ေသာသူေလာက္ အက်ိဳးေပးထက္သန္မႈ မရွိေပ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာဟူေသာ အက်င့္လမ္းစဥ္၌ ဒါနကုိေရွ႕၌ထား၍ ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း သီလကုိအေျခခံ၍ျပဳလုပ္ေသာ ဒါနကုသုိလ္ ဘာ၀နာကုသုိလ္တုိ႔သည္ ပုိမုိ၍အက်ိဳးေပးထက္သန္ စည္ပင္ျပန္႔ေျပာပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ အလွဴအတန္းမ်ား၌ ေရစက္မခ်မီ ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလတစ္ခုခု ခံယူေဆာက္တည္ၿပီးမွ အလွဴဒါနကုိ ေရစက္ခ်ေပးျခင္းသည္ ထုိအလွဴဒါနအား အက်ိဳးေပးထက္သန္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဒါနထက္ သီလျမတ္ပံု

ဒါနထက္ သီလျမတ္သည္ဟုေျပာလွ်င္ သာမန္ေတြးေတာၾကည့္ပါက ၀န္ခံရန္ ခဲယဥ္းေပးလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားၾကည့္ပါက ခုိင္မာေသာအေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္တုိ႔ကုိ ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ အလုပ္မွန္သမွ်တုိ႔သည္ သူတစ္ပါးမဆင္းရဲေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာအလုပ္ႏွင့္ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေအာင္ ကူညီေသာအလုပ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ဒါနအလုပ္ႏွင့္ သီလအလုပ္ႏွစ္မ်ိဳးတြင္ ဒါနသည္ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးေသာ အလုပ္ျဖစ္၍ သီလအလုပ္သည္ သူတစ္ပါးဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာအလုပ္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိဒါနအလုပ္ႏွင့္ သီလအလုပ္တုိ႔ကုိ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပမွသာလွ်င္ ဘယ္အရာက ပုိျမတ္ေၾကာင္းကုိ သိသာထင္ရွားၿပီး နားလည္လိမ့္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိႏွစ္မ်ိဳး၏အက်ယ္ကုိ အနည္းငယ္ရွင္းျပလုိပါသည္။

ဒါနအလုပ္ဆုိသည္မွာ

ဒါနအလုပ္ဆုိသည္မွာ “ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ”ဟု ဆုိသည့္အတုိင္း သတၱ၀ါတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ သူကံအားေလ်ာ္စြာ ဆင္းရဲေနသူကုိ မိမိကကူညီေထာက္ပံ့ျခင္း၊ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းျခင္းသည္ ဒါနအလုပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အတူ ပစၥည္းေလးပါးရွားပါးေသာ ရဟန္းသာမေဏတုိ႔အား လွဴဒါန္းျခင္းသည္လည္း ကူညီရာေရာက္ေသာ ဒါနအလုပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းကံႀကီးမား၍ ပစၥည္းေလးပါးေပါမ်ားေသာ ရဟန္း သာမေဏတုိ႔အား ထုိရဟန္းသာမေဏတုိ႔ထံ၌ မရွိေသးေသာ ပစၥည္းအရာ၀တၳဳမ်ားကုိ လွဴဒါန္းျခင္းသည္လည္း ကူညီရာေရာက္ေသာ ဒါနအလုပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒါနအလုပ္ဟူသမွ်သည္ ဆင္းရဲသူမ်ားမွအစ ရဟန္းသံဃာအားလံုးအပါအ၀င္ ကမၻာေပၚမွာရွိေသာ သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔အား ခ်မ္းသာေအာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေသာ အလုပ္ေကာင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။

သီလအလုပ္ဆုိသည္မွာ

သီလအလုပ္ဆုိသည္မွာ သူတစ္ပါးဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းေသာ အလုပ္ျဖစ္ပါသည္။ ပါဏာတိပါတာေ၀ရာမဏိစေသာ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ားကုိ မေစာင့္ထိန္းဘဲ ေတြ႕သမွ်သတၱ၀ါတုိ႔အား လုိက္၍ သတ္ေနလွ်င္ အသတ္ခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမ်ား မည္မွ်ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္မည္ကုိ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ပါသည္။ “ပါဏာတိပါတ”သိကၡာပုဒ္မေစာင့္ထိန္းဘဲ သတ္ခ်င္းတုိင္း သတ္ေနၾကသည့္အတြက္ ျမစ္, ပင္လယ္, ေခ်ာင္းမ်ား၌ရွိေသာ ငါးစေသာသတၱ၀ါမ်ား၊ ၿမိဳ႕ရြာတုိ႔၌ရွိေသာ ႏြား၊ ကၽြဲ၊ ဆိတ္၊ ၾကက္၊ ၀က္၊ ငွက္အစရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ား အသတ္ခံရ၍ မည္မွ်ဆင္းရဲရွာၾကမည္ကုိလည္းေကာင္း၊ လူအခ်င္းအခ်င္း ညွင္းပန္းႏွိက္စက္ၿပီး ရက္စက္စြာသတ္ျဖတ္မႈမွစ၍ စစ္အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ၿပီး ေသြးယုိစီးက်ေအာင္ သတ္ေနၾကသည္ကုိလည္းေကာင္း၊ ကမၻာအရပ္ရပ္၀ယ္ စစ္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟုၾကားရလွ်င္ လူသားမ်ား မည္မွ်စိတ္ဆင္းရဲရသည္ကုိလည္းေကာင္း စဥ္းစားၾကည့္ပါက ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ “ပါဏာတိပါတ” သီလတစ္ပါးကုိ မေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ကစ၍ ကမၻာေပၚမွာရွိေသာ သတၱ၀ါ အားလံုး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။

“ပါဏာတိပါတ”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္း၍ ေရွာင္ၾကဥ္လုိက္နာၾကပါမႈ သတ္ပုတ္႐ုိက္ႏွက္ ညွင္းပန္းႏွိက္စက္ခံရ၍ မ်က္ရည္တလည္လည္းနဲ႔ အားငယ္ၾကရေသာဆင္းရဲ၊ မခ်ိမဆံ့ခံစားၾကရေသာဆင္းရဲမ်ားမွ ကယ္ဆယ္ရာ ေရာက္ေသာေၾကာင့္ ဤသီလကုိ ေစာင့္ထိန္းသင့္ပါသည္။ တစ္ေယာက္ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ တစ္ေယာက္အတြက္၊ ႏွစ္ေယာက္ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ ႏွစ္ေယာက္အတြက္စသည္ျဖင့္ ကမၻာေပၚရွိသတၱ၀ါအားလံုး ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ သတၱ၀ါအားလံုးအတြက္ ထုိဆင္းရဲမ်ိဳးမခံစားရေတာ့ဘဲ ေတြ႕ျမင္သမွ်ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔အေပၚ၌ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာတရားမ်ားထားလွ်င္ အလြန္က်က္သေရရွိ၍ စုိစုိေျပေျပနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ကမၻာႀကီး ျဖစ္ေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဒါနႏွင့္သီလ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္

အထက္၌ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ “ပါဏာတိပါတ”သီလတစ္ပါးတည္းနဲ႔ပင္ ဒါနႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ သီလက သာလြန္ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားလွပါသည္။ သူတစ္ပါးက တစ္စံုတစ္ရာေပး၍ စိတ္ခ်မ္းသာေနသူ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အသတ္ခံရမည့္ဆဲဆဲမွ လြတ္ေျမာက္လာ၍ စိတ္ခ်မ္းသာေနသူ တစ္ေယာက္၏ ခ်မ္းသာသုခ ခံစားရပံုခ်င္း ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ တစ္စံုတစ္ခုရ၍ ခ်မ္းသာမႈထက္ အသတ္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္လာသူ၏ ခ်မ္းသာမႈက အဆရာေထာင္မက သာလြန္မည္ကုိ စဥ္းစားၾကည့္သူတုိင္း သိျမင္ပါလိမ့္မည္။

အစာမစားရလွ်င္ ေသရေတာ့မည့္သူကုိ အစာေကၽြးလုိက္သျဖင့္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈရေသာသူသည္ အသတ္ခံရေတာ့မည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရခဲ့သူ၏ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိ မီႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

ထုိမွတစ္ပါး “အဒိႏၷာဒါန”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကလွ်င္ ကမၻာေပၚမွာ သုိ႔မဟုတ္ မိမိ၏ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခုိးယူတုိက္ဖ်က္လုယက္မႈမ်ားကင္း၍ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေနရပါလိမ့္မည္။ “ကာေမသုမိစၦာစာရ”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကလွ်င္ သူတစ္ပါး၏ သားမယားကုိ ဖ်က္ဆီးမႈ၊ မုဒိမ္းမႈ၊ လင္ခုိး မယားခုိး ေနာက္မီးလင္းျခင္းမ်ားကင္းၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေနရပါလိမ့္မည္။ “မုသာ၀ါဒ”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကလွ်င္ မိတ္ပ်က္ျခင္းစသည့္တုိ႔ကင္းၿပီး တစ္ဦးကုိတစ္ဦး ခ်စ္ခင္မႈမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး စီးပြားပ်က္ေသာ အေျခအေနမ်ား မျဖစ္ၾကရ၍ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေနရပါလိမ့္မည္။ “သုရာေမရယ”သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကလွ်င္ မူး႐ူးၿပီးမုိက္မဲစြာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ဆဲေရးေသာင္းက်န္းမႈမ်ား၊ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ား၊ ရန္ျဖစ္မႈမ်ား ျဖစ္၍ ႐ံုးေရာက္တတ္မႈမ်ား ကင္းေ၀း၍ အားလံုးေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား စိတ္ခ်မ္းသာမႈမ်ား ရရွိပါလိမ့္မည္။

` ဤကဲ့သုိ႔ အျခားေသာသီလတုိ႔ကုိ ေစာင့္ထိန္းလွ်င္ မည္သုိ႔မည္မွ် ခ်မ္းသာမႈရမည္ကုိ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ ဤေနရာ၌ “ပါဏာတိပါတသီလ”၏ အက်ယ္ကုိ သိရလွ်င္ က်န္ေသာအဒိႏၷာဒါနအစရွိေသာ သီလတုိ႔၏ အက်ယ္ကုိလည္း ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါကုန္။

ကူဋဒႏၱပုဏၰားႀကီးက အလွဴဒါနအႀကီးအက်ယ္ေပးလုိ၍ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္ရမည္နည္းဟု ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ဘုရားရွင္က သူမ်ားကုိ ခ်မ္းသာေအာင္ အလွဴဒါနေပးလွဴျခင္းထက္ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲဒုကၡမေရာက္ေအာင္ ငါးပါးသီလအစရွိေသာ သီလတုိ႔ကုိ ေစာင့္ထိန္းျခင္းက သာ၍မြန္ျမတ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

သုိ႔ျဖစ္၍ အနည္းဆံုး ငါးပါးသီလကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ေစာင့္ထိန္း သူတစ္ပါးတုိ႔ကုိလည္း ေစာင့္ထိန္းေအာင္ နည္းေပးလမ္းညႊန္မႈ ျပဳလုပ္ေပးၿပီး သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔အေပၚ၌ ေမတၱာ က႐ုဏာထားႏုိင္မည္ဆုိလွ်င္ ထုိသူသည္ ”လူေကာင္း”တစ္ေယာက္ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ “လူေကာင္း” တစ္ေယာက္ဟု သတ္မွတ္ႏုိင္ပါသည္။

ေနာက္တစ္ပါတ္တြင္ သီလ၏ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးက်ိဳးမ်ားကုိ ဆက္လက္ေရးသားတင္ျပပါမည္။