အရွင္ဘုရား...အေဝးမွ ဦးတင္ပါသည္..အရွင္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္မွာေမးစရာေမးခြန္းေတြရွိေနလို႔ေမးခြင့္ၿပဳပါဘုရား။
၁။ ေစတနာသည္ ကံၿဖစ္သည္လို႔ဖတ္ဘူးပါတယ္(ဟုတ္ မဟုတ္အရင္သိလိုပါတယ္ဘုရား) ဟုတ္ခဲ့ရင္
(က) ေစတနာေစတသိက္ပါေသာ အမွဳကိစၥအားလံုးသည္ သံသရာရွည္ေစေသာ အေၾကာင္းရင္းဟုတ္ပါသလား (အရပ္သံုးေၿပာဆိုေနၾကေသာေစတနာသည္ ေစတနာေစတသိက္ကိုပဲ ရည္ရြယ္ပါသလား)
(ခ) ဘုရားရဟႏၱာေတြရဲ႕စိတ္ေတြဟာ ၾကိယာသက္သက္ၿဖစ္တယ္လို႔လဲ မွတ္သားဘူးပါတယ္ဘုရား။ (ဟုတ္ မဟုတ္) ဟုတ္ခဲ့ရင္။
(ဂ) ၾကိယာစိတ္မွာ ဘယ္လိုေစတသိတ္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုအမွဳကိစၥေတြေဆာင္ရြက္လဲ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
၂။ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈ ဘယ္လိုအမႈပဲၿပဳၿပဳ သဘာဝနိယာမအရ တူညီတဲ့အက်ိဳး ၿပန္လည္ သက္ေရာက္တယ္.(ေကာင္းတာေရာ..မေကာင္းတာေတြပါ..ၿပန္လည္လာမယ္)လို႔လဲမွတ္သားဘူးပါတယ္ဘုရား။ (ဟုတ္ မဟုတ္) ဟုတ္ခဲ့ရင္ ဥပမာေလးတခုနဲ႔ စိတ္တခုၿဖစ္ပံုနဲ႔ စိတ္ရဲ႕ ဘယ္အေၿခအေန ဘယ္အဆင့္မွာ ဘယ္လိုစြမ္းအားနဲ႔ (action & reaction) သဘာဝနိယာမကို ဘယ္လိုဆက္စပ္ဆင္ၿခင္ရမလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ရိုေသစြာဦးတင္လွ်က္..
ေျဖ။ ။ (၁-က) ေစတနာသည္ ကံျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဟုတ္ပါေပသည္။ ေစတနာသည္ ေစတသိက္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္ကိစၥမွန္သမွ်သည္ ကံပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာပါေသာ အမႈကိစၥအားလံုးသည္ သံသရာရွည္ေစေသာ အလုပ္မ်ားမဟုတ္ပါေပ။ သံသရာမွ တျဖည္းျဖည္း လႊတ္ေအာင္အားထုတ္မႈနဲ႔ အျမန္လႊတ္ေအာင္ အားထုတ္မႈသာ ကြာျခားေပသည္။
ဒါနအမႈကုိျပဳလုပ္ေသာသူသည္ သံသရာတြင္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျပည့္စံု၍ ေနေသာေၾကာင့္ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားဘာ၀နာကုိ ေအးေဆးစြာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါသည္။ ဒါနအမႈကုိ မလုပ္ခဲ့၍ ဆင္းရဲေနေသာပုဂၢိဳလ္သည္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလုပ္မအားေသာေၾကာင့္ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ရန္ ခက္ခဲသကဲ့သုိ႔ တရားအလုပ္ကုိ ေအးေဆးစြာလုပ္ရန္မွာလည္း မိမိမွာ မျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ေနာက္ေၾကာင္းမေအးဘဲျဖစ္ေနတတ္၍ တရားအလုပ္ကုိ စိတ္ခ်လက္ခ် မျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကေပ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒါနအလုပ္သည္ သီလ ဘာ၀နာတုိ႔ကုိလုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ ေနာက္ခံအေထာက္အပံ့ျဖစ္ေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဘုရားရွင္သည္ ဒါနပါရမီကုိ အစဦးစြာ ျဖည့္က်င့္ခဲ့ေပသည္။
သံသရာရွည္ေစေသာတရားမ်ားသည္ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒါနလုပ္ခဲ့၍ ခ်မ္းသာေသာ္လည္း သီလအလုပ္ တရားအလုပ္တုိ႔ကုိ မလုပ္ေသာေၾကာင့္ သံသရာ၌ ရွည္လ်ားေနတတ္ေပသည္။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ နံပါတ္(၁-က) ရွင္းလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။
(ခ) ဘုရားရဟႏၱာမ်ား၏ စိတ္သည္ ႀကိယာစိတ္ျဖစ္ပါေပသည္။
(ဂ) ႀကိယာစိတ္ဆုိသည္မွာ ကုသုိလ္အကုသုိလ္မွလြတ္ေသာစိတ္ကုိ ဆုိလုိေပသည္။ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားျဖစ္တယ္ဆုိရာ၌ အေၾကာင္းတရား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေမွ်ာ္လင့္မႈေပၚမွာမူတည္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ထုိမူတည္လုပ္ေသာ အမႈကိစၥအေလ်ာက္ အက်ိဳးေပးဆုိတာ ျဖစ္လာရေပသည္။
ဥပမာ-မိမိက လူတစ္ေယာက္ကို ကူညီရာ၌ သူ႕ဆီမွ ျပန္လည္၍ ကူညီမႈကုိ လုိခ်င္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ သူ႔၏ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းတစ္ခုခုကုိ လုိခ်င္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္ ထုိသူထံမွ တုန္႔ျပန္မႈကုိ မိမိက ခံစားခ်င္ေသာ ဆႏၵနဲ႔ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ထုိသူက ေကာင္းေသာတုန္႔ျပန္မႈကုိေပးလွ်င္ ေကာင္းေသာတုန္႔ျပန္မႈကုိ ခံစားရမည္။ မေကာင္းေသာတုန္႔ျပန္မႈကုိ ေပးလွ်င္ မေကာင္းေသာ တုန္႔ျပန္မႈကုိ ခံစားရေပမည္။
မိမိက လူတစ္ေယာက္ကုိ ကူညီေသာအခါ သူ႔ဆီမွ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အကူအညီ တုန္႔ျပန္မႈကုိမွ မလုိခ်င္ဘဲ ကူညီ႐ံုသက္သက္ျဖစ္လွ်င္ ထုိလူဆီမွ ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္မႈလာလာ မိမိသည္ လက္မခံေသာေၾကာင့္ သူ၏တုန္႔ျပန္မႈသည္ အရာမေရာက္ေတာ့ေပ။
ထုိ႔အတူ ကိေလသာမကင္းေသးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုကုိျပဳလုပ္ရာတြင္ အက်ိဳးတစ္ခုခုရဖုိ႔ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၿပီး ျပဳလုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ မိမိလုပ္ေသာအေၾကာင္းတရားသည္ အက်ိဳးေပးတစ္ခုခု ရရွိေနေပသည္။ ထုိ႔ျပင္ မိမိတုိ႔မွာ အက်ိဳးေပးရန္အတြက္ အက်ိဳးေပးကုိခံစားရန္ ခႏၶာတစ္ခုခုျဖစ္ရန္လည္း ရွိေနေပေသးသည္။ ထုိအက်ိဳးေပးရန္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေနာက္ထပ္ခႏၶာကုိယ္မျဖစ္ေအာင္ မပယ္သတ္ႏုိင္ေသးေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း အေၾကာင္းတစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ရာတြင္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိေလသာတစ္ခုခုနဲ႔ လုပ္ေနေသးေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္အကုသိုလ္ကံ တုိ႔က အက်ိဳးေပးေနျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ဘုရားရဟႏၱာတုိ႔သည္ အက်ိဳးေပးရန္ ခႏၶာကုိယ္ကုိလည္း ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ပယ္သတ္ထားေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း အေၾကာင္းတစ္ခုခုကုိ လုပ္ေသာအခါ၌လည္း ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမရွိဘဲ လူတစ္ေယာက္အေပၚမွာ ကူညီ႐ံုသက္သက္မွ်သာ သေဘာထားသကဲ့သုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္ကံတုိ႔က အက်ိဳးေပးခ်င္ေသာ္လည္း အက်ိဳးေပးခြင့္မရဘဲ ေျပာက္ပ်ယ္သြားရေပ သည္။ ဘုရားရဟႏၱာမ်ားသည္ မိမိခ်မ္းသာသလုိ ေနႏုိင္ေသာ္လည္း သူေတာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္၍ သူတုိ႔လုပ္ေပးႏုိင္ေသာအလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ေပးေနျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
(၂) ကုသုိလ္အကုသိုလ္တုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးေပးပံုကုိေတာ့ ဦးဇင္းေရွ႕၌တင္ျပခဲ့ေသာ ေရတြင္းထဲက ခဲလံုးကေလး ဥပမာနဲ႔ဆုိ လံုေလာက္မယ္ထင္ပါတယ္ေလ။ ဒီေလာက္ဆုိ လံုေလာက္ၿပီးဟု ထင္ျမင္မိေသာေၾကာင့္ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ နားပါရေစ။ မရွင္းလင္းတာမ်ားရွိပါက ထပ္မံေမးျမန္းေဆြးေႏြးႏုိင္ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment